Kieksa/Koli

Lieksa/Koli

Via Joensuu rijden we vandaag naar het noord-oosten richting Liekse. Lieksa is de meest oostelijk gelegen gemeente van de huidige Europeese Unie. Nu wij overnachten daar in een heel mooi landelijk gelegen Hostel. Wij zijn de enige bewoners. Het is niet druk. De omgeving is fantastisch mooi. We rijden honderden kilometer over onverharde wegen, heuveltje op en heuveltje af. Heel soms kom je nog een andere auto tegen. Het wordt steeds rustiger. Wij ook!!

Als je onderweg even wilt stoppen dan bevliegen de muggen je. Ons middel helpt wel, maar niet afdoende. Soms moet je vluchten, maar bij het hostel van vandaag is het erg rustig en kunnen we tot laat in de avond lekker buiten zitten in de grote tuin.

De avond duurt hier inmiddels tot de morgen. Het wordt niet meer donker. Gelukkig heeft de kamer goede voorzieningen, want je ritme kan hierdoor aardig verstoort raken.

We hebben nog geen groot wild gezien in Finland. Wel bijzonder, toch moet er in deze omgeving [Lieksa en Nurmes] in de natuurgebied vele beren, wolven, bevers, veelvraten en andere dieren leven. Nu is dit gebied zo ernorm groot dat je echt met een goede kaart en andere voorzieningen dit gebied in moet gaan. Verdwalen is goed mogelijk, maar een GPS kan dan wel helpen ....

Savonlinna/Oravi

Als we de stad uitrijden, volgen we eerst nog zo´n 100 kilometer autoweg. Na Lathi wordt die snel enkelbaans en het zal voorlopig ook wel de laatste autobaan zijn. Langszaam aan wordt het rustiger op de weg, via Mikkeli komen we in Savonlinna en rijden daarna nog 40km door naar het noorden. We overnachten in een soort watersportcentrum. Volop verhuur van cano´s en andere boten. Oravi ligt in een kort kanaal tussen twee watergebieden in. Er liggen ook drie stoomboten die je kan huren inclusief kapitein. Stoken moet je zelf ........ Al snel begint het te regenen en dat blijft het de komende uren ook doen. Nu dat komt mooi uit, doen wij het ook verder rustig aan.

In dit gebied leven de uiterst zeldzame Saimee Robben. Er leven er tegenwoordig 250 stuks. Wij hebben er niet eentje gezien, maar dat is niet zo vreemd, want het Saimee gebied bestaat uit 33.000 eilandjes en het is ongeveer net zo groot als Nederland en Belgie bij elkaar.

De volgende morgen fungeert schrijver tijdelijk als manager van het verblijf. Door afwezigheid van de bedrijfsleider accepteerd hij een grote lading ijsjes die worden bezorgt, er is alleen geen voldoende opbergplek. Hopelijk is de omzet groot, wij vertrekken met mooi weer richting het oosten voordat de ijsjes gesmolten zijn ......

2e ronde, nieuwe kansen

Helsinki, 2^e ronde, nieuwe kansen.

Vandaag een heerlijk relax-dag. Alles weer een plekje geven in de auto en bekijken waar we morgen heen zullen gaan. Natuurlijk ook alle foto´s op de laptop gezet en snel een eerste keer bekeken. We zijn tevreden !!!

We lopen vandaag nog wat door de stad, bezoeken de Russchische en Joodse begraafplaats en slenteren braaf door de binnenstad. Helsinki is geen stad die een grote indruk maakt. Stijl, glad, niet echt een warme sfeer, maar eigenlijk hebben de meeste Scandinavische steden dat niet zo.

Het is nog steeds warm weer, zo rond de 25 graden en nog steeds mooie luchten.

Na wat omzwervingen komen we uiteindelijk weer in ons Hostel aan. De weblog wat bijgewerkt, met de dochter in Durban geskyped en dat is het weer tijd om de dag af te sluiten.

Tot de volgende keer en een hartelijke groet.

.

Санкт-Петербург , CпаснЬо

POCCИЯ, Санкт-Петербург , CпаснЬо, het is mooi geweest.

CпаснЬо, het is mooi geweest . Het verblijf in deze echt Russchische stad heeft naast de mooie dingen ook wel herinneringen opgeroepen vanuit de tijd dat Roemenie werd bezocht. De tegenstellingen zijn groot. Rijk en arm zitten elkaar in de weg. Soms letterlijk, soms figuurlijk. Het is een hektische stad met veel snelheidsverschil, in auto´s in goederen, in winkels op straat. Maar je ziet veel ontwikkelingen ten goede, al hoewel je dat vaak vergelijkt met wat wij in het westen hebben. En laten we eerlijk zijn: “is dat zo geweldig??”. Toch ook niet altijd. Ook nu weer, hebben we veel blije mensen gezien die genoten van wat zij hadden, ook al zijn dat vaak maar korte momenten. Wat opviel [en niet alleen mij] is dat de vrouwen vaak mooi, stijlvol, erg netjes en verzorgt er uitzien. Soms laten ze graag zien wat ze hebben, dat hoort ook bij hun gedrag en cultuur. Maar het is opvallend ...

Vanmorgen opnieuw de metro gepakt tot de Nevski. Via de Kerk De Verlosser op het Bloed. Daar stond een leuk kioskje waar we enkele souvenirs hebben gekocht. We hadden iemand nog wat beloofd en dat konden we daar kopen. Daarna nogmaals het Marsveld doorgelopen naar het park van het zomerpaleis. Overgestoken via de Troitskiy Most, over het eiland naar de kruiser Arora.

De kruiser werd in 1903 in gebruik genomen en loste op 25 oktober 1917 één schot. Het schip werd later omgebouwd tot opleidingsschip. Tijdens het beleg van Leningrad hebben ze het schip laten zinken om het uit de handen van de Duiters te houden. In 1944 hebben de Russen het werd boven water gehaald en nu is het een museum. Helaas is het vandaag dicht. Veel musea zijn op maandag gesloten.

Langszaam lopen we nu via diverse parken, bruggen en woonwijken naar het Station. Op de treinticket staat vermeld dat we om 16.45 uur vertrekken. Niet vermeld is om dat de lokale tijd is. We zorgen er voor dat we op tijd zijn. Nog een lekker ijsje gegeten en nog wat lekkers gekocht om de laatste Roebels op te maken en de laatste Roebels zijn voor het plakboek ....

We kunnen nog even wat rondneuzen voordat we paspoorten en treintickets laten controleren, deze keer vóórdat we de trein in gaan. Zodra deze is vertrokken worden alle paspoorten weer opgehaald en begint het ritueel van de heenreis opnieuw, maar nu in omgekeerde volgorde.

Uiteindelijk komen we om 22.00 uur aan in Helsinki en is nog een klein uurtje lopen naar ons Hostel. Daar vallen we na 5 bijzonderen dagen heerlijk in slaap en kunnen we nog een poosje verder dromen.

Petrogradskaya

POCCИЯ, Санкт-Петербург - Petrogradskaya

Het Alexandrovsky Park en de Petrus en Paulusvesting maken een belangrijk deel uit van het eiland, wat we vandaag bezoeken. Het ligt op de noordoever van de Neva en is een belangrijk millitair domain. Nu en in de vroegere tijden, ook tijdens de 2e wereldoorlog, toen de Duitsers voor Leninggrad lagen en het niet is gelukt de stad in te nemen. Nog steeds lopen er in deel van de stad veel millitairen rond van verschillende onderdelen, met name land en marine personeel.

In de vesting, in de bastions werden in het nabije verleden vooral politieke gevangenen opgesloten en gemarteld. Er is ook een strand aanwezig op de zuidoever. Het was goed weer, maar toch nog wat te fris om een duik te nemen. Wel komen enorme hoeveelheden toeristen, vooral Russen, een bezoek nemen aan deze bouwwerken.

We worden verrast door een lekkere onweersbui. We schuilen in de plaatselijke uitspanning. We zitten droog en nemen een lekkere consumptie. Het weerknapt snel op en de fraaie luchten komen snel weer terug. We hebben tot op heden echt heel erg mooi weer gehad. Vooral ook niet te warm, want anders is het lopen geen echt plezier. Nu blijft de temperatuur hangen zo rond de 24-25 graden.

Deze wijk was de laatste wijk die we wilden zie. De rest is toegift, we lopenrustig naar de Nevski en komen veel mooie gebouwen tegen, die soms al hebben gezien en soms ook weer nieuw waren.

We gaan in herhalingen treden, dus is het nu weer wachten op morgen. Dan gaan we weer terug, op zoek naar de trein op het juiste tijdstip. Maar dat komt morgen.....

CпаснЬо, bedankt.

De dag na de tweede dag.

We verkennen de stad en lopen via de paleiskade, de Admiraliteit, de Bronzen Ruiter , naar de Izaak Kathedraal. Daarna lopen we via de Dvortsovyy Most naar het Vasiljevski-eiland. Omdat op de museumkaart ook het Mensjikovpalies is vermeld, bezoeken we dat eerst. Dat is een lief en niet te groot museum, heel erg rustig, maar veel mooi gebruiksvoorwerpen uit de Tsarentijd. Indrukwekkend waren de zalen uitgevoerd met Delftsblauwe tegels. De muren en de plafonds geheel uitgevoerd met 18e eeuws Hollandse tegels..... Zoveel heb ik er nog nooit in bijeen gezien. Zo kom je Nederland overal op de wereld tegen. De tegels waren oa aangeschaft omdat ze stof en vliegenwerend waren ...... Volgens mij was het gewoon omdat ze mooi waren .....

Daarna zijn we in het parkje aan de Birzhevava Ploshchad beland. Niet groot, maar op de zaterdagmiddag wel bijzonder. Op de kop van dit deel van het eiland [Strelka] vindt je de plaats waar alle bruidsparen elkaar hun beloften geven. Vaak wordt er getrouwd op de zaterdag en op plaats met het uitzicht op de Petrus en Pauluskathedraal worden de champagne glazen gevuld en over de schouder kapot gegooit op de graniet stenen bol. Dit gebeurd soms raak en soms mis ..

te foto´s worden gemaakt en er wordt uitbundig gefeliciteerd en soms vuurwerk afgestoken. De seriemoniemeester [met sjerp] organiseert en zorgt ervoor dat alles volgens plan verloopt. Dat is ook wel nodig want het loopt storm. Op enkele momenten lopen er meer dan 5 kersverse paren rond die op de zelfde plek een zelfde activiteit willen ontplooien. Echt origineel is het niet, al zie je wel dat de verschillende fotograven hun best doen afwisselend werk te leveren ....

Heel grappig om vanaf de balustrade dit gebeuren te volgen. Het is schitterend weer en het is dan ook een drukte van belang.

De fonteinen in het midden van de Heвa [Neva] worden door fraaie muziek, om het uur prachtig aangestuurd. Een geweldig mooi schouwspel.

Inmiddels is het al weer bijna avond geworden, we lopen via de Heвckий проспест naar de Kerk van de Verlosser op het Bloed. Een mooie kerk, gebouwd op de plaats waar op 1 maart 1881 tsaar Alexander I werd vermoord. De fundering is gelegd in 1883 en er is 25 jaar aan gebouwd. In 1998 is de Kerk na ruim 20 jaar restauratiewerk weer geopend. Er is bijna net zolang over de restauratie gedaan, als de eerste bouw ....

Na deze dag was het mooi geweest. We hebben veel gezien, het was echt een bijzondere dag, waarin vele hoogtepunten van de stad voorbij zijn gekomen. Natuurlijk lukt het nooit zo´n stad in een paar dagen te bezoeken. Dat kost weken, zo niet langer. Maar een forse indruk hebben we inmiddels wel gekregen en daar ging het ook om.

Morgen hebben we nog een dag.

De Hermitage

Vandaag dus met de metro naar het centrum..... Dat gaat een stuk sneller en je wordt wat minder moe.

Het reizen met de metro is een vak apart en zoals bij elk vak, als je het onder de knie hebt, is het niet meer zo moeilijk. Sterker het wordt steeds gemakkelijker. Je koop eerst een stapel metro-muntjes, bij de kassa voordat je met de roltrappen naar beneden gaat. Ze kosten op dit moment 17 roebel per muntje. Dat is ongeveer 50 eurocent.. Je gaat via een poortje, wat zich opent nadat er een muntje ingooit, met de roltrap naar beneden. Zolang je beneden blijft kan je reizen zoveel je wil, overstappen, heen en terug rijden, wat je maar wil. Er wordt niet op kosten gelet. Er staan zeker 5 beambten boven bij de roltrap [of je niet over het hekje springt en die houden je goed in de gaten. Omdat is natuurlijk een foto wilde maken, kom je daar gelijk achter, want in alle metro´s en andere stations enz is het verboden foto´s te maken. Jammer natuurlijk......

Beneden aangekomen met de roltrap, kom je op een perron met allemaal toegangsdeuren. Die gaan pas open als de metro haar deuren ook heeft geopent. Wat lastig is , dat je niet ziet welke kant de metro opgaat.

Zorg er voor dat in het Cyrilisch schrift de namen van de eindstations opschrijft en tel de stations totdat je wilt uitstappen. Er wordt keurig verteld waar je bent en wat de volgende stop is, maar mijn Russchies is niet van dien aard dat dat goed verstaan wordt. In de metro en op de perrons staat het minimaal of helemaal niet aangegeven. Daarnaast is het zeeeeer druk, overvol en heel veel windgeruis. Gewoon tellen en anders ga je gewoon weer terug met de volgende metro. Ze rijden op werkdagen ongeveer om de minuut tot maximaal om de 3 minuten. Overigens liggen de station erg diep, zo´n 30 – 50 meter beneden straatniveau. Ze moeten namelijk ook alle kanalen, maar ook de Neva kruisen die de stad rijk is.

We starten met het bezoeken van de Hermitage. Thuis hebben we een voucher via Internet aangeschaft. Je moet daarmee naar de centrale hal en dat ontvang je de toegangsbewijzen. Je even legitimeren en alles is voor de bakker. Eerst nog even de centrale hal vinden en iemand die je wil helpen. Nu dat is geen probleem. Je loopt gewoon langs een hele lange rij mensen heen die ook een ticket willen komen en een vriendelijke dame wil gelijk helpen. Ze loopt met je mee en plaatst je gewoon vooraan in de rij en verteld de dame achter het loket ons gelijk te helpen ..... Dat doet me denken aan een echte Oostblok mentaliteit... Maar goed, daar konden wij niets aan doen. Alleen vonden de mensen, die ook inmiddels vooraan stonden en nu nog een kwartiertje moesten wachten, dat wat minder en dat lieten ze blijken ook. Uitleg geven had niet zoveel zin.

Na enig burocratisch werk, handtekeningen, en wat formulieren invullen, kregen we de tickets en konden we 2 dagen lang allerlei musea bezoeken. Voor de kosten behoef je het niet te laten, reken maar op ongeveer 15 euro per persoon.

Het museum is groot, groot en nog eens groot. Alle soorten kunst kom je tegen. Eigenlijk is het niet te beschrijven. Je moet het gewoon zien. Wat ons opviel waren met name de schilderijen van de Nederlandse “meesters”. Ik kende ze vaak alleen maar van naam, maar er hingen vele schilderijen van elk van hun. Voor de schilderijen van Rembrandt was veel belangstelling. We hebben slechts een enkele Nederlandse stem gehoord, meestal in een groep met gids. Dat betekent dat je in sneltreintempo het gehele museum verkent.

Wij waren net voor sluitingstijd geheel versleten. Veel gezien, het was mooi en zeker de moeite waard. Omdat we dachten een ticket te hebben waarmee je ook foto´s mocht maken, hebben we veel op de SD-kaart vastgelegd. Dan kan je zeker nog eens nagenieten en enkele zaken terugzoeken. Je doet veel indrukken op en verwerken duurt even. Dat is ook het mooie hiervan.

We schuifelen weer terug naar het park Paboby vlakbij het hostel, gaan ergen lekker wat eten en duiken later in ons bed. Het is inmiddels al laat en donker wordt het bijna niet, je vergist je dus erg snel in de tijd...

POCCИЯ, Санкт-Петербург , een eerste kennismaking.

Het is vroeg als we vertrekken. De trein staat al gereed als wij arriveren. Gereserveerde plaatsen voor personen en bagage. Prima trein met fraaie zitplaatsen. We gaan er voor ... Nadat we zijn vertrokken worden de paspoorten en treintickets al door de conducteur gecontroleerd. We krijgen gelijk een documentje in 2-voud in te vullen voor de immigratie en [later] de emigratie vanuit Rusland. We dachten dat een Visum voldoende was, maar dat blijkt niet zo te zijn. Het zou voor de treinmaatschappij niet prettig zijn als de papieren niet kloppen, zij krijgen vertraging en veel last....

Maar goed alles is in orde en deze manier van het passeren van de grens is niet onbekend.

Bij de grens van Finland met Rusland komt eerst de Finse tulli voor de goederen controle en dan daarna komt men de personen controleren. Omdat wij uit de Eurpeese Unie komen krijgen we geen stempels, jammer dat vult de paspoorten een beetje .... We staan voor deze behandeling ruim een kwartier stil bij de grensovergang. Alle ruimten, toiletten, restaurant enz worden gesloten. Stel eens voor dat er iemand zich verstopt.

Nadat de Finse autoriteiten de zaken hebben afgehandeld, gaan we een klein stukje rijden, daar komt de Russiche douane de trein in. Eerst wordt de normale paspoortcontrole gedaan en wordt je paspoort meegenomen. Van alle passagiers is dat een hele stapel. Na een poosje komen die weer terug en is de conducteur de klos om iedereen weer het juiste paspoort terug te geven. Daarna de “zoll activiteiten”, of je niets hebt in te voeren oid, maar dat verloopt verder soepel.

De reis is niet indrukwekkend, veel bos, soms een meertje maar door de schittering van de zon op vieze ramen, zie je maar weinig. In Vyborg stappen de douaniers ook weer uit. Al met al gaat hier toch ruim een uur in zitten voordat we weer verder reizen. Inmiddels is de tijd een uur verder gezet en arriveren we rond 14.00 in Sint Petersburg.

We zijn sportief .... ! De inschatting was dat we vanaf het Finlandstation naar ons Hostel een klein uurtje lopen zou zijn. Een paar kilometer met volle bepakking zou moeten lukken. Het was heerlijk open weer, een graad of twintig, prachtige wolkenluchten, kortweg aangenaam!

Je doet gelijk veel indrukken op en gelijkertijd zie je ook iets van de stad en dat was precies de bedoeling.

Na een uurtje wandelen, foto`s maken komen we het eerste paleis tegen met dito park. Ik zal alle namen maar niet noemen, dat is veel te lastig ..... Na anderhalf uur naderen we het centrum. Het lijkt wel of iedereen zich hier lopend verplaatst. Een is enorme drukte en hektiek op de straat en op de voetpaden. Ronkende, vaak stinkende auto´s die meer stil staan dan rijden. Breden wegen, acht banen breed en alles staat veelal stil of schuift maar langszaam door. Fietsers zie je eigenlijk niet. Daar zou overiegens een echte markt voor zijn [is mijn bescheiden mening]. Echt waar, alhoewel eigenlijk ook levensgevaarlijk. Oversteken moet echt alleen bij verkeerslichten, anders ben je je leven niet zeker !! We lopen gestadig door, zien al veel van de stad, kruisen de grootste en duurste winkelsstraat van Sint Petersburg, de Nevski Prospect..

Sint-Petersburg (Russisch: Санкт-Петербург, Sankt-Peterboerg) is na Moskou de belangrijkste stad van Rusland en is een belangrijk industrieel, wetenschappelijk en cultureel centrum. De stad is met zijn architectuur uit de 18e en 19e eeuw, zijn grachten, zijn lange rechte straten, tuinen, parken en paleizen een toeristische trekpleister van belang. De stad heette van 1914 tot 1924 Petrograd en van 1924 tot 1991 Leningrad.

Sint-Petersburg is de zetel van de oblast Leningrad, hoewel het er zelf geen deel van uitmaakt.

De stad is gelegen aan de monding van de rivier de Neva in de Finse Golf in een deltagebied. Het inwonertal is circa 5 miljoen. Het is een belangrijk verkeersknooppunt met een zeehaven, een luchthaven (Пулково Poelkovo) en toegang tot het Wolga-Baltische systeem van waterwegen. De stad heeft een metro (sinds 1955). Er is veel industrie, onder andere staal, chemie en machinebouw. De stad is de zetel van de Russische Academie van Wetenschappen en telt vele onderzoeksinstituten, drie universiteiten en een conservatorium. Er zijn zo'n 120 musea, waaronder de Hermitage en het Russisch Museum, en 18 theaters, waaronder het Mariinskitheater.

Zo nu is iedereen weer op de hoogte van enkele Wikipedia gegevens. Na een uurtje of drie wandelen, nog steeds met volle bepakking, gingen we maar eens goed op de kaart kijken. Hoever is het eigenlijk nog?. Het was mooi, leuk, informatief, fantastisch weer, erg druk, veel herrie, een ware belevenis ... we begonnen er al een beetje aan te wennen, maar we begonnen onze voeten toch een beetje te voelen. Enfin nog een poosje verder lopen, we zijn er bijna. Na nog een uurtje verder gelopen te hebben, toch maar even de weg gevraagd in mijn beste Russchies ..... We lopen op de Moskovski Prospect .... en ...daarna wordt het toch moeilijk, maar we komen er uit

Oh wat naar, we zijn te ver gelopen, dat zal toch niet waar zijn!! Nog een keer gevraagd, een second opinium, nu aan vriendelijke dame..... maar dat geeft een ander onbevredigend resultaat, we moeten nog eens vijf kilometer verder, allemaal rechtdoor ...... maar moed houden verteld ze ons: Dat is maar 40 minuten lopen en ....... iedereen loopt hier, dus zijn we niet alleen!! Gezelig.

En inderdaad, we hebben de eerste proef doorstaan. We hebben ons hostel gevonden, na ruim 5 uur gelopen te hebben.

Ons hostel “All seasons”, niet dat je dat zo op het eerste gezicht zou zeggen, maar het staat op de deur en dan moet het zo zijn. Niet echt uitnodigend, het is gewoon even wennen. Naar de vierde verdieping gesloft [liften zijn hier nog niet] en we worden daar zeer vriendelijk ontvangen. Formulieren ingevuld, ons laten registreren en daarna nog maar even ergens koffie wezen drinken..... gewoon nog een kwatiertje lopen .... Dat mag je niet missen en we hebben tenslotte maar 5 dagen in Sint Petersburg, dus alle tijd moet goed worden benut en hier is veel te zien.

Daarna is het duidelijk........... welterusten ...... totdat om vijf uur er luid op de deuren wordt gebonkt, kloppen is dat niet, er allemaal uit – onmiddellijk!!! Uiteindelijk was dat bedoeld voor een andere groep, maar ze hadden zich vergist in de kamer ........... grr. Toen we net weer in slaap waren werd er opnieuw form op de deuren gebonkt. Het was net na zeven uur. De werksters staan voor de deur om schoon te maken. We hebben ze maar even laten wachten ......

Een nieuwe morgen... volgt later.

Allen gegroet en tot een volgende keer.